Geestelijke gezondheid in de beroepssport

Stel je voor: een groep van 30 stoere, gespierde mannen zit in een kamer. Eén stoel staat voor de groep. Het is de stoel van de spreker, en de mannen nemen hem om de beurt in beslag. De anderen luisteren aandachtig, waarbij hun blik niet verschuift van de persoon die voor hen zit. Voor de persoon die voorin de kamer zit, is er geen onderwerp van discussie, geen script en geen tijdslimiet. Wat de toehoorders onbedoeld van de spreker vragen is dit – laten we jou eens zien. De echte jij. Vertel ons je onzekerheden, je kwetsbaarheden, de dingen die je bang maken, de tijden dat je je schaamte hebt gevoeld en de tijden dat je je niet waardig voelde. Ja, het is diep. Daarom worden de woorden meestal afgewisseld met tranen. Maar dit is geen therapiegroep, ze geworden geleidt door een sports coach.

Het is een sportief team. Sommige teamleden kennen elkaar al meer dan tien jaar, en toch leren ze in deze korte momenten meer over hun vrienden dan ooit tevoren.

Voor steeds meer top sportteams van mannen en vrouwen over de hele wereld wordt dit scenario werkelijkheid. En het zou enkel de belangrijkste zitting kunnen zijn het team voor het gehele seizoen doet. Het volgt een groeiende trend in de richting van de mens-eerste, atletiek-seconde filosofie. Een filosofie die de nadruk legt op de geestelijke gezondheid van een persoon.

Het modewoord onder de top sportorganisaties is op dit moment geen hardheid of agressie, ondanks het belang van deze eigenschappen bij het eerste fluitsignaal. Het is ‘kwetsbaarheid’. Van de NBA naar de Premier League, van de AFL naar de NRL, zijn clubs haasten om het te omarmen. Voorseizoen boot camps zijn gemeden ten gunste van deze groepssessies zitten in een kamer samen, praten over onzekerheden en zwakke punten. Dus, waarom de verandering? Eerst en vooral, benadrukt het het belang van eerlijke en zinvolle communicatie. Het creëert ook een sterke band tussen de spelers en bouwt een cultuur van empathie en respect op. Spelers worden aangemoedigd om hun stem te laten horen als ze het moeilijk hebben of als ze een geestelijke gezondheidstoestand, zoals angst of depressie, in de hand hebben. De sportieve omgeving is niet altijd een omgeving geweest die deze mate van openheid aanmoedigt als het gaat om geestelijke gezondheid. Het is vaak gezien als een plek waar kwetsbaarheid een teken van zwakte is en een geestelijke gezondheidstoestand als een privé strijd die moet worden uitgevochten, maar waarover niet wordt gesproken.

Het is misschien niet verrassend dat sportteams die kwetsbaarheid en een open dialoog over geestelijke gezondheid hebben omarmd, vaak betere resultaten op het terrein hebben geboekt. Spelers zijn zich bewust van de ervaringen van hun teamgenoten en zijn, zoals het gezegde luidt, veel meer ‘bereid om voor hen door muren te lopen’.

Lees ook: De beste dingen om in Amsterdam te doen in één dag